من معتقدم هیچکسی خوشبخت کامل نیست همه تو زندگی

یه چیزی کم دارن پس چرا ما مدام به بقیه حسادت میکنیم

یادوست داریم جای اونا باشیم؟

خود من به شخصه خودمو باخیلی ها مقایسه میکنم و

دوست دارم حتی برای یه روز شرایط وموقعییت

اونا روداشته باشم!

اما بعد میبینم آدمایی روکه خیلی دوست دارن

جای من باشن!!!

فکر کنم این یه چیز ذاتی باشه که ما آدما توهیچ

حالتی رضایت کامل نداریم...

من فکرمیکنم اونی که یه قدم ازمن جلوتره توشرایط

بهتری قرارداره ومسلما اونی که پشت من ایستاده

همین فکرونسبت به من داره! و الی آخر...!

به بزرگی وعدالت خدا که هیچ شکی نیست فقط شاید

این موضوع از درک من خارجه که چرا یکی میتونه

بدون هیچ تلاش و زحمتی به آرزوهاش برسه ولی

یکی مثل من بااینکه تاپای جون واسه آرزوهاش جنگیده

مجبوره  مدام حسرت نداشته هاشو بخوره

آیا این حقیقت داره که بعضی آدما اساسا خوشبخت

به دنیا میان؟!!!

میدونم مسخرست ولی شاید حقیقت داره...

دیدم کسایی رو که بدون هیچ تلاشی تورفاه کامل

زندگی میکنن وبهترین امکانات رودارن

اگه عاشق بشن خیلی راحت به عشقشون میرسن

وهیچ چیز واسشون غیرممکن نیست...

وبالعکس آدمایی هم هستن که سخت کار میکنن

ولی بازحساب وکتاب زندگی یه لحظه راحتشون

نمیزاره، شکست عشقی

وزخم های عمیق احساسی هم سهم این آدماست،

حالا چراشو من که نمیدونم!

خدایا نمیخوام ناشکری کنم فقط..........

هیچی خوب میشم یکم دلم گرفته

همین